sharing.

Είναι η λέξη της εβδομάδας μου.

Ένας καινούριος, Εγγλέζος άνθρωπος που γνώρισα μου το είπε, έτσι απλά, όταν έχασα το τελευταίο τρένο για το σπίτι.

-Don't worry. Stay here. We can share...

-Share what?

-A bed.

-Οk.

-Ok.

Και κάναμε share a bed.

Και όλα πήγαν υπέροχα. Απλά. Ήρεμα. Και share.

Κι έτσι αποφάσισα ότι αγαπώ αυτή τη λέξη. Ότι είναι η πιο ωραία λέξη του κόσμου.

Ότι εγώ θέλω να κάνω share. Σε όλα. Το αποφάσισα.

Δε με νοιάζει αν μου λένε ότι πρέπει να ωριμάσω και να ζω πράγματα μόνη μου.

Να πιάσω ένα διαμέρισμα μόνη μου, να οδηγώ το αυτοκίνητό μου, μόνη μου, να περνάω χρόνο μόνη μου και να κρατάω πράγματα για μένα.

Εγώ ψηφίζω share.

Τα πηρούνια. Ή μάλλον το πηρούνι. Τα βίντατζ φουστάνια και τα φουλάρια. Έναν ολόκληρο τοίχο με ρούχα. Τον κάνω share. Όλο.

Το πάτωμα. Τη μοκέτα μου και τα σκουπιδάκια που έχουν κολλήσει πάνω του.

Κάνω share τη φανταστική συναυλία "BBC orchestra & Electronica" στο SouthBank. Την κάνω share με άλλα 10 κόκκινα βαμμένα νύχια.

Κι ένα τραγούδι.

Και κλαίω άμα θέλω. Και κάνω share και τα χαρτομάντηλά μου και τα μανίκια του διπλανού. Για να σκουπίσω τις μύξες μου.

Κάνω share το μικροσκοπικό μου τσαγάκι. Μπορούμε να το πιούμε μαζί, μέσα από το μικροσκοπικό φλυτζανάκι.

Κάνω share το κρεβάτι με τα μαύρα σεντόνια και τις κόκκινες μαξιλαροθήκες. Με άλλα δυο παγωμένα ποδαρίνια. Ή και τέσσερα καμιά φορά.

Και το κρεβάτι των άλλων. Αν θέλω (και θέλουν κι αυτοί) χώνομαι στα σκεπάσματά τους.

Κάνω share τη βροχή. Την κάνω share με το βρακί μου που βράχηκε κι έσταζε.

Και τις πάπιες στο ποτάμι κάνω share.

Και τα ναρκωτικά κάνω share.

Και τις κάλτσες μου και τα χέρια μου κάνω share.

Και τα εισιτήρια για το λούνα παρκ.

Μην ξεχάσω και τα ψιλά για παγωτό κάνω share. Για τον παγωτατζή, που τον λένε Μους -από το Μουσταφά υποθέτω- και που αλήθεια αυτός έρχεται με μουσική και πολύχρωμο βαν κάτω από το σπίτι και αγοράζω παγωτό.

Και τα πατατάκια κάνω share.

Και κυρίως κάνω share τη ζωή μου μαζί σου.

Θες δεν θες.

Ορίστε μας!

shar-ινγκ Melroy

x