Mάντεψε ποιος θα πάρει Emmy πάλι φέτος

Συγκλονιστικό (λέμε τώρα) update: ο Michael C. Hall και η Jennifer Carpenter ανακοίνωσαν το διαζύγιό τους μετά από 2 χρόνια γάμου.

Ακολουθούν άπειρα spoilers, όποιος δεν έχει δει το τελευταίο επεισόδιο της 5ης σεζόν να φύγει αμέσως.

Τι γίνεται όταν μαζεύονται ταλαντούχοι σεναριογράφοι μαζί με πολλούς καταπληκτικούς ηθοποιούς? Αυτό που γίνεται είναι να δημιουργηθεί μία σειρά κατάλληλη για κινηματογράφο.

(Bάλτε το να παίζει όσο διαβάζετε, βοηθάει:)

Χθες μετά το τελευταίο επεισόδιο της σεζόν κι αφού έκλαψα με μαύρο δάκρυ όπως και στο τέλος της 4ης, άρχισα να εκνευρίζομαι με την τελειομανία μερικών ανθρώπων που με βάζουν να κάθομαι να σκάω με ψεύτικες ιστορίες που είναι και παρατραβηγμένες από πάνω. Πόσο σοβαρά παίρνουν τη δουλειά τους, παρόλο που βρίσκονται στην τηλεόραση, θα μπορούσαν να είναι λιγότερο καλό και πάλι να τα βγάλουν τα λεφτά τους, αλλά όχι, δουλεύουν σα να είναι η τελευταία δουλειά που θα κάνουν, πολύ το θαυμάζω αυτό.

Στο χθεσινό επεισόδιο υπήρξε στιγμή που κυριολεκτικά καθόμουν στην άκρη της καρέκλας από την αγωνία: όταν η Deb σημάδευε το ζευγάρι πίσω από την κουρτίνα. Για δευτερόλεπτα φοβήθηκα ότι θα δουν ο ένας τον άλλον και τι τεράστια ανατροπή θα ήταν. Θα τον συγχωρούσε?Θα τον συλλάμβανε? Τελικά οι σεναριογράφοι μάλλον είπαν να αφήσουν αυτό το θέμα για την επόμενη σεζόν, αφήνοντάς μας όμως να καταλάβουμε ότι η Deb έχει αλλάξει εντελώς στάση σχετικά με το τι είναι σωστό και τι λάθος χτίζοντας μία ιστορία που θα ολοκληρωθεί σιγά σιγά. Και να πω την αλήθεια, δεν είμαι ακόμα έτοιμη να αντιμετωπίσω την Deb και την αποκάλυψη. Θέλω να το μάθει, αλλά θέλω να τον συγχωρήσει, μάλιστα θέλω να γίνει και συνένοχος, ελπίζω να μου κάνουν τη χάρη του χρόνου.

Οι καλύτερες στιγμές κατά τη γνώμη μου όμως ήταν στο τέλος, στα γενέθλια του Harrison. Εκεί που ο Dexter λέει κάτι σαν "πως γίνεται να κάνουν το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο, να βρίσκουν επαφή με ένα άλλον άνθρωπο, και να το κάνουν χωρίς να το καταλαβαίνουν" άρχισα να λυγίζω, και δολοφόνος να μην είσαι, πόσο αλήθεια είναι! Οι λήψεις, η αργή κίνηση, ο εσωτερικός μονόλογος, αυτή η καταπληκτική μουσική που ντύνει όλη τη σειρά (συνδυασμός του Ψυχώ με λατινική Αμερική) θα μπορούσε να σημαδεύει το εύκολο συναίσθημα αλλά όχι, το έκαναν με μία λεπτότητα και μια απλότητα μαζί, χάρη στους φοβερούς ηθοποιούς που τι να πω, πόσο ταλέντο έχουν όλοι τους, ειδικά ο πρωταγωνιστής και η Deb. Ειδικά η Deb είναι από τους καλύτερους δεύτερους ρόλους και δεν την έχουν λούσει ακόμα με βραβεία, μπορεί να φταίει που είναι ζευγάρι με ΤΟΝ πρωταγωνιστή, πόσα βραβεία να δοθούν στην ίδια οικογένεια?

Ελπίζω πολύ στην εξέλιξη της ιστορίας μεταξύ αυτών των δυο και μάλλον θα υπάρξει, σιγουρεύτηκα εκεί που η Deb λέει στον Dexter "θα είσαι κι εσύ πολύ ανακουφισμένος που τελείωσαν όλα αυτά" κοιτώντας τον με νόημα. Ή τουλάχιστον εγώ είδα κάποιο νόημα στο ύφος της, ποια όλα αυτά εννοεί? Δε μπορεί, κάτι θα έχει καταλάβει :)

Φυσικά βλέπω και τις αδυναμίες της υπόθεσης: πρώτα πρώτα η ίδια η υπόθεση είναι από άλλο πλανήτη, καθόλου ρεαλιστική. Μετά από τόσο καιρό ο Dexter βρίσκεται πάλι στην αρχή: δεν κινδυνεύει, είναι πάλι μόνος του, δεν έχει σοβαρό αντίπαλο. Ξεμπέρδεψαν κάπως γρήγορα με τη Lumen ενώ θα μπορούσε να κρατηθεί εύκολα η ιστορία και στην επόμενη σεζόν, τι έγινε, δεν τα βρήκαν με τα λεφτά? Και να δω τι θα κάνουν με τον Quinn τώρα. To ότι ο Dexter τον έσωσε για χάρη της Deb μου φαίνεται ψεύτικο και δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να μην είναι πια ύποπτος, αφού και πάλι υπάρχουν αποτυπώματα και τηλεφωνήματα στο θύμα. Επίσης η Deb έριξε κοτζάμ πυροβολισμό στο υπόγειο της κατασκήνωσης, κανείς από τα σαϊνια δε βρήκε τη σφαίρα? 

Αν σκεφτώ θα βρω κι άλλα κενά αλλά λέω να μην το κάνω γιατί σημασία έχει η συναισθηματική αντίδραση και όχι οι ανακολουθίες στο σενάριο. Το φινάλε δεν ήταν συγκλονιστικό όσο της 4ης σεζόν που όλοι λέγαμε "ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ" αλλά μας αφήνει να καταλάβουμε ότι κάποιος κοντινός του θα τον αποκαλύψει τελικά, τουλάχιστον αυτό καταλαβαίνω εγώ. Όσο περνάει ο καιρός και γνωρίζουμε την ανθρώπινη πλευρά του Dexter τόσο υποστηρίζουμε την απόφασή του να ακολουθεί τον κώδικα και να ξεπαστρεύει ανθρώπους που αν δεν αξίζει να πεθάνουν, τουλάχιστον δεν αξίζει να ζουν. Και πέρα από το φανταστικό της υπόθεσης, συμμετέχουμε στην προσπάθειά του να επικοινωνήσει με κάποιον ενώ πιστεύει ότι είναι ένα τέρας. Αυτό αν μη τι άλλο, το έχουμε σκεφτεί όλοι στην εφηβεία μας...

Και για ν'αλαφρύνω την ατμόσφαιρα, δείτε Dexter σε 60 δευτερόλεπτα