Λίγη αμερικάνικη ιστορία

Η μεγάλη μετακίνηση ανθρώπων από την ανατολή της Αμερικής προς την Άγνωστη Δύση άρχισε κατά τον 19ο αιώνα.  Οι φήμες έκαναν πολλούς να αφήσουν τη ζωή τους και να πάνε εκεί όπου ο ήλιος λάμπει συνέχεια, ο αέρας καθαρός και το έδαφος ευνοεί όλες τις καλλιέργειες. Πολλοί είχαν έρθει πρόσφατα από την Ευρώπη αλλά ο Νέος Κόσμος τελικά δεν ήταν αυτό που τους είχαν υποσχεθεί.

Το μεγαλύτερο εμπόδιο για την νέα ζωή ήταν η διαδρομή. Πληροφορίες που έφταναν από την άλλη πλευρά έλεγαν για μία έρημο και στη συνέχεια για ψηλά βουνά με πολύ βαρύ χειμώνα. Η έρημος ήταν η Salt Lake Desert και τα βουνά η Sierra Nevada. Πολλοί δυνατοί άντρες ήταν απαραίτητοι για να κόβουν τα δέντρα στη διαδρομή, η οποία γινόταν με άμαξες ζεμένες με βόδια και ολόκληρα κοπάδια που ακολουθούσαν τους ανθρώπους και αποτελούσαν την τροφή τους. 

Το 1845 κυκλοφόρησε ένας οδηγός προς τους μετανάστες της Δύσης με συμβουλές για τη διαδρομή, γραμμένος από τον Lansford Warren Hastings, ο οποίος είχε φτάσει στην Καλιφόρνια το 1842 και είδε μια μεγάλη ευκαιρία. Θα προαπαθούσε να πείσει κύματα κόσμου να μεταναστεύσουν εκεί, ώστε να γίνει μία αναίμακτη επανάσταση, στη συνέχεια ανεξάρτητο κράτος κι ο ίδιος αρχηγός. Ο οδηγός δημιούργησε αίσθηση, αλλά όχι αυτή που ήλπιζε. Έστελνε όμως γράμματα σε υποψήφιους μετανάστες παρακινώντας τους, περιγράφοντας ένα λαμπερό νέο κόσμο και βοήθεια από τον ίδιο για τη διαδρομή.

Το ταξίδι κρατούσε από 4 ως 6 μήνες. To 1846, μία ομάδα ανθρώπων που αποτελούνταν από πολλές οικογένειες, αποφάσισε να αφήσει την περιοχή του Mississippi για να φτάσει στην Καλιφόρνια.  Η περιοχή που ήξεραν ως τότε πλήττονταν από ελονοσία. Η ομάδα ονομάστηκε Donner party επειδή ο εκλεγμένος αρχηγός ήταν ο πατριάρχης της οικογένειας Donner. 87 άνθρωποι ξεκίνησαν το μεγάλο ταξίδι μαζί με πολλά μικρά παιδιά. Η ιστορία αυτής της ομάδας είναι ένα από τα πιο γνωστά κεφάλαια για τους Αμερικάνους, όχι μόνο συμβολίζει μία εποχή που δημιούργησε αυτό που ξέρουν τώρα ως πατρίδα τους αλλά κι επειδή αυτή η ομάδα δεν κατάφερε να φτάσει στην άλλη πλευρά. 

Ίσως έφταιγε και ο οδηγός του Ηastings που έλεγε σε μία σύντομη πρόταση ότι υπάρχει και εναλλακτική διαδρομή για τη Δύση, συντομότερη κατά 500 χιλιόμετρα κι επιπλέον ασφαλής από τους Ινδιάνους. Η ομάδα Donner αποφάσισε να τη δοκιμάσει, ζυγίζοντας τις πληροφορίες και ψηφίζοντας. Όταν πάντως έφτασαν στο σταυροδρόμι που έπρεπε να παρθεί η απόφαση, είχαν ήδη καταλάβει ότι η πορεία ήταν πολύ πιο δύσκολη απ'όσο είχαν ποτέ φανταστεί. Όταν κατάφεραν να διασχίσουν την έρημο, όσοι δεν είχαν πεθάνει από την εξάντληση και την πείνα, ήταν εντελώς εξαντλημένοι και έπρεπε να διασχίσουν την οροσειρά της Sierra Nevada. To τελικό και αποφασιστικό χτύπημα ήρθε όταν ξεκίνησε ένας χειμώνας βαρύς ακόμα και για τα δεδομένα της περιοχής. Η ομάδα χωρίστηκε πολλές φορές,  κάποιοι άντρες έφυγαν για να φέρουν βοήθεια και κατάφεραν έτσι να επιζήσουν. Όταν ομάδες με κίνδυνο της ζωής τους ξεκίνησαν να σώσουν τους εναπομείναντες, έμαθαν για ιστορίες απελπισίας και κανιβαλισμού. Τελικά, από τους 87 επέζησαν οι 48, κυρίως γυναίκες και παιδιά σε ηλικίες από 8 μέχρι 29. 

Το Donner Pass το 1848

το Donner Pass προχθές

Εμείς βρεθήκαμε στο Donner Pass, στην περιοχή που η ομάδα πλέον είχε κατασκηνώσει, αδύναμη να κάνει οτιδήποτε, περιμένοντας για βοήθεια, με το χιόνι να έχει φτάσει τα 3 μέτρα βλέποντας τους συγγενείς τους να πεθαίνουν. Η λίμνη είχε παγώσει εντελώς κι έτσι κι αλλιώς, δεν ήξεραν να ψαρεύουν. Η λίμνη λεγόταν Truckee Lake, προς τιμήν ενός Ινδιάνου αρχηγού που είχε βοηθήσει άλλους μετανάστες να διασχίσουν τη δύσβατη περιοχή, καθώς για τους Ινδιάνους το πέρασμα ήταν γνωστό για χιλιάδες χρόνια. Τώρα λέγεται Donner Lake και το πιο επικίνδυνο που μπορείς να κάνεις εκεί είναι water ski.

Η ιστορία της Αμερικής είναι γεμάτη βία, πόλεμο και εξόντωση ιθαγενών αλλά και ανθρώπων που πραγματικά, το μόνο που ήθελαν ήταν μια νέα ζωή. Είναι σύντομη  και πρόσφατη  αλλά γι'αυτό μπορείς να μπεις στη θέση αυτών των ανθρώπων. Πολύ χαίρομαι που ζω σε εποχή που υπάρχουν αεροπλάνα-και είμαι σε θέση να τα χρησιμοποιήσω.