Την πάτησα σαν αρχάρια

Χθες είπα να δοκιμάσω το καινούριο κατσαρολάκι. 

Η καθημερινή επίσκεψη στο σούπερ μάρκετ γίνεται με θρησκευτική ευλάβεια καθώς κοιτάω όλα τα μαγευτικά προϊόντα με δέος και με τις ώρες. H προσφορά και η ποικιλία με ζαλίζουν γλυκά καθώς σκέφτομαι πράγματα που μπορώ να συνδυάσω. Μολαταύτα ήθελα να δοκιμάσω κάτι του οποίου τη γεύση πάνω κάτω ξέρω για να κρίνω και το κατσαρολάκι! Έτσι πήρα τα εξής:

Τραγανά λυγερόκορμα φασολάκια Καλιφόρνιας

Καροτάκι ζωηρό και σκληρό

Τρυφερά γλυκά shallots

Μεξικάνικη πιπεριά jalapeno για λίγο κάψιμο

Σχοινόπρασο για διακριτική γεύση κρεμμυδιού

Ζωμό βιολογικού κοτόπουλου με υπογραφή Wolfgang Puck

Γυρνάω λοιπόν σπίτι και ξεκινάω να πλένω, κόβω και λοιπά. Δοκιμάζω ένα φασολάκι, πράγματι, χωρίς ίχνος ίνας (δοκίμασα κρυφά και μέσα στο σούπερ). Τα shallots γλυκά και κομψά στη γεύση. Κόβω ένα απειροελάχιστο κομματάκι πιπεριάς να δω πόσο καίει: δεν καίει καθόλου. Μπα, λέω, δεν πειράζει, θα τη βάλω για γεύση. Τα έχω αραδιάσει όλα έτοιμα για μαγείρεμα, πλυμένα και κομμένα, το κατσαρολάκι στη φωτιά, και πάω να μαζέψω τα φλούδια και τα σπόρια που έχουν μαζευτεί στο νεροχύτη.

Σκύβοντας από πάνω ξαφνικά κάτι δεν πάει καλά. Αρχίζουν και τσούζουν τα μάτια μου. Σε δευτερόλεπτα μου κόβεται η αναπνοή. Αισθάνομαι σα να μυρίζω χλωρίνη από πολύ κοντά αλλά χωρίς να μυρίζω κάτι. Ζαλίζομαι και πανικοβάλλομαι. Μέσα σε δευτερόλεπτα σκέφτομαι: αυτό ήταν, παθαίνω καρδιακή προσβολή. Ως εδώ ήταν λοιπόν? Μήπως προλαβαίνω να κάνω κάτι? Να πάρω το 911? Αλλά μήπως βγαίνουν δηλητηριώδη αέρια από το νεροχύτη? Γκάζι? Να φωνάξω τον επιστάτη? Πως να τον φωνάξω? Βήχω βήχω (όλες αυτές οι σκέψεις κράτησαν 1 δευτερόλεπτο το πολύ) και τρέχω στο μπαλκόνι. Εκεί γρήγορα καθαρίζουν τα μάτια μου και αρχίζω να αναπνέω. Τρέμουν τα χέρια μου από την τρομάρα, δε μπορώ να καταλάβω τι έγινε. Νιώθω μια πληγή στον αντίχειρά μου και κοιτάω: γρατσουνιά. Ασυναίσθητα το γλύφω και 

ΚΑΙΓΟΜΑΙ

Και ξαφνικά όλα ξεκαθαρίζουν.

Η πιπεριά.

Η μεξικάνικη πιπεριά!

Πριν με κρίνετε, δείτε την αθώα φάτσα της:

Tα δάχτυλά μου έκαιγαν γι'άλλες 14 ώρες, μετά από ενδελεχές πλύσιμο και τρίψιμο.  Ευτυχώς που δεν πρόλαβα να τη βάλω στο φαγητό. Επίσης, ευτυχώς που δεν ήρθε ακόμα η Ώρα μου.

PS H "γρατσουνιά" ήταν κάψιμο απ'αυτό το δολοφονικό όργανο.Αν δε μπορείς να την αναπνεύσεις, θα μπορείς να την πιάσεις?