Μια παρδαλή κηδεία φεμινισμού

Xθες πήγαμε με τις φιληνάδες μου να δούμε το Sex and the City. Δεν περίμενα να ξετρελαθώ, άλλωστε πήραμε την κρυάδα πρόπερσι. Είδα αυτό που περίμενα: μια ρηχή αναπαραγωγή της σειράς, χωρίς την εξυπνάδα και την ταχύτητά της, κατάλληλη για τεράστιο κοινό. Μαζί μ'αυτό είδα και τα πιο παρδαλά ρούχα που έχω δει στη ζωή μου, τόσο παρδαλά που οι μπούρκες ήταν μια ανάσα για το μάτι παράλληλα με κατινιά επαρχιακού κομμωτηρίου που διαβάζει "ξένα" περιοδικά, δηλαδή το Cosmopolitan.

Η Σάρλοτ μία ζάμπλουτη μητέρα δύο κοριτσιών που κάθεται σπίτι, έχει φουλ τάιμ νταντά και που και που πρέπει να φτιάξει και κανά γλυκό. Μολαταύτα πνίγεται, πνίγεται σας λέω! Πνίγεται επειδή δε μπορεί τα απογεύματα να πιει το τσάι της ξεφυλλίζοντας περιοδικά, κάτι που γίνεται στο τέλος πραγματικότητα και όλοι ανακουφιζόμαστε. Η κορύφωση του δράματός της είναι όταν η κόρη της λερώνει μια βίντατζ Βαλεντίνο φούστα με μπογιά και όλοι ανατριχιάζουμε. Αργότερα παραδέχεται πως δεν ξέρει πως τα βγάζουν πέρα οι μητέρες χωρίς νταντάδες. Που να δεις αυτές που δουλεύουν και δε βγάζουν και λεφτά! Το μήνυμα είναι: το προλεταριάτο καλύτερα να αυτοκτονήσει πριν το τέλος της ταινίας, να μας αδειάζει και τη γωνιά . Άρπα την, μικρομεσαία μάνα που πλήρωσες 9 ευρώ για να το δεις.

Η Μιράντα από την άλλη, έχει και παιδί και δουλειά, πράγμα πολύ πολύ κακό γιατί έτσι δε βλέπει το παιδάκι της στις σχολικές γιορτές κι έχει πολλές τύψεις. Το παιδάκι ρωτάει αν η μαμά θα έρθει στη γιορτή και όταν του λένε "η μαμά θα πάει στη δουλειά" κουνάει το κεφάλι του λες και η μαμά θα πάει φυλακή, βρε κακό που το βρήκε...Βέβαια αυτή είναι που φέρνει και τα λεφτά σπίτι αλλά οι μαμάδες δεν πρέπει να δουλεύουν, ντροπή. Ούτε όταν φέρνουν τα λεφτά στο σπίτι! Να τα φέρνουν χωρίς να δουλεύουν! Το αφεντικό της είναι μια καρικατούρα καπιταλιστή βγαλμένη από αφίσα της Επανάστασης οπότε στο τέλος παραιτείται και όλοι ανακουφιζόμαστε. Να δω πως θα πληρώσει τα δίδακτρα του ιδιωτικού τώρα. Καλύτερα, στα δημόσια σχολεία δεν κάνουν και πολλές γιορτές.

Η Κάρι αφού πέρασε 10 χρόνια κυνηγώντας έναν εργένη που δεν ήθελε να παντρευτεί κι αυτή απέρριψε άλλον που ήθελε να παντρευτεί αυτήν αλλά αυτή παρόλ'αυτά ήθελε αυτόν που δεν ήθελε να παντρευτεί, αντί να κάτσει στ'αυγά της και να αράξει στο πανάκριβο κακόγουστο διαμέρισμα στη Νέα Υόρκη, γκρινιάζει επειδή τώρα πρέπει να βλέπει τηλεόραση και να τρώει ντιλίβερι, αντί να τρέχει στα μπαρ να κυνηγάει κάποιον που δεν την θέλει. Τεράστια πρόταση το ξέρω, αλλά για πόσες σφαλιάρες είναι. Αυτή η ιστορία θα μπορούσε να είναι λογική γιατί κάπου θα υπάρχουν ζάμπλουτες κακομαθημένες για τρελές σφαλιάρες, ευτυχώς δεν ξέρω καμία βέβαια, η λογική όμως εγκαταλείπει το κτίριο όταν ενώ φιλιέται μ'αυτόν που ήθελε κάποτε να παντρευτεί, αποφασίζει να το πει στον Μπιγκ και μετά η λογική εγκαταλείπει τον πλανήτη όταν ο Μπιγκ για να την τιμωρήσει την αναγκάζει να φορέσει ένα μονόπετρο με μαύρο διαμάντι που θα κάνει όσο το εξοχικό μου στη Μύκονο, αν είχα εξοχικό στη Μύκονο. Όλοι ανακουφιζόμαστε.

Οι σεναριογράφοι διάβασαν όλα τα αστεία περί εμμηνόπαυσης που κυκλοφορούσαν στο ίντερνετ σχετικά με την ταινία και τα εφάρμοσαν όλα μαζί στη Σαμάνθα.  Το μήνυμα είναι ότι αν είσαι ζάμπλουτη μπορείς να καθυστερήσεις -μη σου πω να ανατρέψεις- την εμμηνόπαυση, αν όχι, σόρι κυρία μου, σας είπαμε από την αρχή να αυτοκτονήσετε πριν το τέλος της ταινίας. Το αστείο είναι ότι ακόμα και τα λεφτά του Θεού να είχες, την εμμηνόπαυση δεν την γλύτωνες, οπότε δεν ξέρω αν παραπλανούνται οι πλούσιες ή οι φτωχές. Το μήνυμα είναι το εξής: η εμμηνόπαυση σταματάει τη ζωή μιας γυναίκας όπως ακριβώς τα λένε τα περιοδικά κι αυτό επειδή δε μπορείς να χαρείς το σεξ, τέλος λέμε. Μετά απ'αυτό είναι απολύτως λογικό να γελοιοποιείσαι δημοσίως γιατί δε σου έχει μείνει τίποτα πια, ούτε η αξιοπρέπειά σου και όλοι μπορούν να γελάνε μαζί σου επειδή δεν έχεις πια υγρό "αποτέτοιο". Στο τέλος της ταινίας η Σαμάνθα μολαταύτα βρίσκει χαρά "εκεί" και όλοι ανακουφιζόμαστε.

Περίφεραλς: To Άμπου Ντάμπι και οι μισογύνηδες Άραβες. Η μπούρκα είναι καταπιεστική και πω πω, τι οπισθοδρομική κοινωνία, ενώ εμείς τόση ώρα δείχνουμε τις γυναίκες ως ισότιμα όντα, είμαστε πολύ άνετη κοινωνία εδώ στη Δύση. Στο άδυτο της Ανατολίτικης Καταπίεσης που βρίσκονται ξαφνικά οι ηρωίδες όμως αποκαλύπτεται η γαργαλιστική αλήθεια: κάτω από τις Μπούρκες οι Αμπου Νταμπιώτισσες φοράνε τα ίδια μάταια πανάκριβα, τριχωτά παρδαλά εξωφρενικά ρούχα κλόουν στους ίδιους κοκκαλιάρικους ώμους! Η επανάσταση είναι να φοράς τακουνάρες και μίνι στα κρυφά! Το δικαίωμα ψήφου, το διαζύγιο, το χάπι, η μόρφωση είναι για τα αξύριστα ταγάρια! Μανόλο για όλες! Γιεεεεε! (εμετός)