
Έχω έναν σκύλο, τον Τόλη.
Όταν τον πάω βόλτα για πιπί και κακά, χρησιμοποιώ flyers, που βρίσκω στις πόρτες των πολυκατοικιών και στα παρμπρίζ των αυτοκινήτων, για να μαζέψω τις ακαθαρσίες του.
Βασικά έχω αναπτύξει μια εκπληκτική ικανότητα να προλαβαίνω να τοποθετώ το χαρτί με αξιοσημείωτη ακρίβεια, στο σημείο ακριβώς που τα κάνει, κι έτσι -τσουπ!- ούτε λερώνουμε τον δρόμο, ούτε χρειάζεται να παλεύω με κακάκια! (την συνιστώ ανεπιφύλακτα την τεχνική αυτή, αρκεί να είστε αρκετά γρήγοροι).
Εδώ κι ένα μήνα λοιπόν, η γειτονιά έχει γεμίσει με ένα σωρό φυλλάδια για την προεκλογική εκστρατεία όλων των κομμάτων... Μπλε, κόκκινα, πράσινα, μαύρα, λευκά.
Παίρνω λοιπόν κι εγώ το φυλλάδιο, εννοείται δεν κάνω διακρίσεις. Ό,τι βρεθεί στο διάβα μου.
"Με υπευθυνότητα για ένα καλύτερο... -τσουπ! σκατούλα Τόλη-".
"Η υγεία στην χώρα μας χρειάζεται... -τσουπ! σκατούλα Τόλη-".
"Ψηφίστε μας γιατί... -τσουπ! σκατούλα Τόλη-".
"Βάλτε τέλος στην διαφθορά! Τώρα μόνο... -τσουπ! σκατούλα Τόλη-".
Χαμογελαστή φάτσα πολιτικού...-τσουπ! σκατούλα Τόλη-".
Κυρία υποψήφια βουλευτής με μαλλί κομμωτηρίου...-τσουπ! σκατούλα Τόλη-".
Κατάλαβες; Αν το δεις έτσι το πράγμα, μέσα από την οπτική της σκατούλας του Τόλη δηλαδή, αλλάζει η γνώμη σου.
Συνειδητοποιείς ότι όλα μοιάζουν ίδια κάτω από μια μεγάλη, καφετιά σκατούλα.
Και οι αποφάσεις μπροστά στην κάλπη, εκεί, μέσα στο μικρό δωματιάκια με την κουρτινίτσα, παίρνονται πιο εύκολα...
Φχαριστώ
(fed up) melroy
x
0 comments:
Post a Comment