Πήρα θάρρος και αποφάσισα να γράψω κι άλλη -σχεδόν- προσωπική ιστορία. Η συγκεκριμένη είναι αφήγηση φίλης φίλης κλπ, αλλά πέρα ως πέρα αληθινή.
Κάποιος που επρόκειτο να παντρευτεί βρίσκεται στο Μιλάνο για δουλειές. Αποφασίζει να πάει στο μαγαζί του Armani να χαζέψει κουστούμια. Και για φαντάσου, βρίσκεται εκεί ο κύριος Armani αυτοπροσώπως, να πίνει καφέ. Ο "φίλος" μας παθαίνει την πλάκα του και τον κοιτάζει καλά καλά. Τελικά, μαζεύει το θάρρος του και πάει να του μιλήσει. Του λέει πόσο τον θαυμάζει, τι ωραία ρούχα που κάνει, ότι είναι από την Ελλάδα και θέλει να αγοράσει ένα κουστούμι του για το γάμο του το καλοκαίρι. Ο κύριος Armani όχι μόνο δεν στέλνει τους μπράβους του να τον πετάξουν έξω αλλά ευγενέστατος, του πιάνει την κουβέντα και τον βοηθάει να διαλέξει κουστούμι. Του δείχνει ένα-ένα τα κουστούμια, του παίρνει τα μέτρα, του αναλύει τα υπέρ και τα κατά ανάλογα με το σώμα του και καταλήγει σε 2.
Αυτή από μόνη της είναι μια ωραία ιστορία. Τι σου είναι ορισμένες προσωπικότητες, δεν είναι τυχαίο που γίνονται θρύλοι, πρέπει πραγματικά να αγαπάνε αυτό που κάνουν. Όμως η ιστορία δεν τελειώνει εκεί.
Ο "φίλος" μας, προκειμένου να αποφασίσει, τι κάνει?
Παίρνει τηλέφωνο τη μαμά του...

(αληθινή ιστορία)
Αυτή από μόνη της είναι μια ωραία ιστορία. Τι σου είναι ορισμένες προσωπικότητες, δεν είναι τυχαίο που γίνονται θρύλοι, πρέπει πραγματικά να αγαπάνε αυτό που κάνουν. Όμως η ιστορία δεν τελειώνει εκεί.
Ο "φίλος" μας, προκειμένου να αποφασίσει, τι κάνει?
Παίρνει τηλέφωνο τη μαμά του...
(αληθινή ιστορία)
0 comments:
Post a Comment