Ένα λευκό ζόμπι άνοιξε την πόρτα του μπούνκερ στο οποίο κρυβόταν όταν ο λογιστής του του είπε ότι δε σώνεται ακόμα κι αν πουλήσει όλο το νοικοκυριό του ράντσου. Σηκώθηκε, (ήταν μεσάνυχτα και κάτι), πήρε τηλέφωνο τον φτηνότερο πλαστικό χειρουργό του Λας Βέγκας κι έκλεισε ραντεβού για την επόμενη. Του είπε ότι θα τον πληρώσει με μερικά παιδικά σώβρακα (don't ask). Eυτυχώς αυτός δέχτηκε. Το ζόμπι έβαλε μια σατέν ρόμπα πρόχειρα πάνω από τις γάζες που σκέπαζαν το σώμα του και πήγε στο μπάνιο. Περιμένοντας να γεμίσει μπανιέρα με ακουαφόρτε, άνοιξε την θήκη με τη συλλογή του από μύτες: ήταν όλες πολυχρησιμοποιημένες, αλλά η τελευταία θα την έκανε τη δουλειά της, σκέφτηκε. Αρκεί να αγόραζε αυτή τη φορά την καλή κόλλα, την ακριβή. Κάθισε στην άκρη της μπανιέρας ανασαίνοντας βαθιά. Δεν τολμούσε να σιγοτραγουδήσει, ούτε καν να σφυρίξει. Είχε να μιλήσει 125 χρόνια (μετρημένα σε ζωές σκύλου). "What the hell", είπε. "Beat it. Just beat it."μετάφραση: ο Jacko ξεκινάει συναυλίες στο Λονδίνο.
0 comments:
Post a Comment