Όποιος δεν έχει δει την κίνηση στους αυτοκινητόδρομους του Λος Άντζελες δεν έχει πάθει ακόμα την κλειστοφοβία της ζωής του. Ως τώρα σταθήκαμε τυχεροί σε συνδυασμό του ότι δεν χρειάζεται ντε και καλά να πάμε κάπου κατεπειγόντως αλλά τα μποτιλιαρίσματα που είδα στα απέναντι ρεύματα είναι από άλλο πλανήτη-δεν ξέρω για πόσα χιλιόμετρα ακινητοποιημένων αυτοκινήτων μιλάμε, σε μια συνηθισμένη μέρα, στη συνηθισμένη rush hour. Στη θέση τους θα προτιμούσα να μείνω άλλο ένα δίωρο στο γραφείο ή έστω να πάω μόνη μου για καφέ παρά να ελπίζω καθημερινά ότι σήμερα ίσως να είνα καλύτερα.
Το extra point στην απόλαυση είναι ότι μέχρι την επόμενη έξοδο, δεν έχεις βιτρίνες, δεν βλέπεις άνθρωπο, δε μπορείς να φύγεις, δεξιά και αριστερά φράχτες από μπετόν και χωράφια.
0 comments:
Post a Comment