Η Leather Lipstick ζήτησε: Take That!

To 1990, o μουσικός παραγωγός Nigel Martin Smith από το Manchester κοιτώντας τα τσαρτ συμπέρανε ότι αυτό που χρειάζεται η Αγγλία, είναι ένα αγγλικό boyband.

Eκείνη την εποχή μεσουρανούσαν οι New Kids on the Block. Ήταν η μεγάλη επιτυχία από την Αμερική, αρκετά χρόνια μετά τους Bros. Aντιστεκόμενος στην παντοκρατορία του Λονδίνου, άρχισε να ψάχνει για υποψήφιους στο Μάντσεστερ, διοργανώνοντας παράλληλα οντισιόν σ'όλη την Αγγλία.

Ο πρώτος υποψήφιος που βρήκε ήταν ο Gary Barlow, 18 χρονών εκείνη την εποχή. O Gary είχε αρχίσει ήδη να γράφει μουσική και είχε απορριφθεί από πολλές δισκογραφικές. Ο Smith όμως εντυπωσιάστηκε πάρα πολύ από τις ικανότητες του μικρού και του πρότεινε να συμμετέχει στο πρότζεκτ. Ο Gary συμφώνησε ενθουσιωδώς και πρότεινε το επόμενο μέλος, τον 17 χρονο Mark Owen που ήταν μοντέλο και φίλος του Gary. Tα υπόλοιπα μέλη (Howard Donald, Jason Orange, Robbie Williams) βρέθηκαν από τις οντισιόν. Ο Robbie Williams ήταν μόλις 15, όταν υπέγραψε η μητέρα του στη θέση του, η οποία είχε διακρίνει το ταλέντο του γιου της και τον προόριζε αρχικά για ηθοποιό.

Αρχικά είχαν ένα clean-cut image, ακολουθώντας τα πρότυπα των New Kids on the Block. Η μουσική τους όμως, που ήταν εξ'ολοκλήρου γραμμένη από τον Gary Barlow και η σκληρή προπόνηση τους έκανε γνωστούς αρχικά στην Αγγλία, όπου αρχικά έπαιζαν σε κλαμπ και σχολικές γιορτές.


Το πρώτο hit τους ήταν το Could it be magic που έφτασε στο Νο.3 των αγγλικών τσαρτ. Το 1993, όταν βγήκε το άλμπουμ Everything Changes, που περιείχε κομμάτια διαφόρων ειδών μουσικής, από μπαλάντες μέχρι καθαρά χορευτικά κομμάτια, έλιωσαν τις κοριτσίστικες καρδιές και οι συναυλίες τους πλέον ήταν sold out.

Aκόμα και καταξιωμένοι καλλιτέχνες, όπως ο Elton John, αναγνώρισαν το διαφορετικό που είχαν να προσφέρουν: το γεγονός ότι η μουσική ήταν δικιά τους και ο φοβερός επαγγελματισμός τους. Το μεγάλο όνομα φτιάχτηκε στα live, όπου παρουσίαζαν δίωρο θέαμα με δύσκολες χορογραφίες, εντυπωσιακές αλλαγές και πολυφωνικό τραγούδι. Κι όμως, δεν κατάφεραν να διεισδύσουν στην αμερικάνικη αγορά και να γίνουν παγκόσμια ονόματα. Αυτό έγινε το 1994 μέσω του MTV. Mε τα βίντεο κλιπ τους κατάφεραν να μπουν και στις αμερικάνικες καρδιές.

Τότε βγήκε και η μεγαλύτερή τους επιτυχία, το Back for Good, που έγινε Νο. 1 σε 31 χώρες.

Παρουσιάστηκε πρώτη φορά live στα Brit Awards του 1995. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν τέτοια που κυκλοφόρησε γρηγορότερα απ'ό,τι είχε ανακοινωθεί. Η υστερία που ακολούθησε εκείνη την εποχή δημιούργησε οπαδούς που ακολουθούσαν το συγκρότημα όπου υπήρχε έστω και υποψία ότι μπορεί να είναι. Παράλληλα, άρχισαν να κυκλοφορούν παραφερνάλια που αύξησαν τα κέρδη περισσότερο από τους ίδιους τους δίσκους: ρούχα, κούπες, ημερολόγια, μπρελόκ και παρόμοια. Ήταν πια σύμφωνα με το BBC το πιο επιτυχημένο ποπ συγκρότημα της Αγγλίας μετά τους Βeatles...(αλλά τέτοια λέει το BBC κάθε χρόνο)

Κι όμως, μόλις 2 χρόνια μετά, το 1996, ανακοινώθηκε η διάλυσή τους. Ο θρήνος που ακολούθησε ήταν άνευ προηγουμένου. Έφτασε σε τέτοια ύψη, που διοργανώθηκαν συμβουλευτικές τηλεφωνικές γραμμές για να αποφευχθούν αυτοκτονίες teenager.

Τη δουλειά την έκανε κυρίως ο Robbie Williams. Οι φήμες περί της δυσαρέσκειάς του είχαν αρχίσει από χρόνια. Το μεγαλύτερό του πρόβλημα ήταν ο μάνατζερ. Αποφάσισε να φύγει από το συγκρότημα μετά από μερικές μέρες που πέρασε ξενυχτώντας με τους Oasis στο φεστιβάλ του Glastonbury. Φεύγοντας υπέγραψε πολύ αυστηρά συμφωνητικά δικαιωμάτων και εμπιστευτικότητας. Κι όμως, μήνυσε των πρώην μάνατζέρ του για υπέρβαση καθήκοντος. Το δικαστήριο αποφάσισε υπέρ του μάνατζερ.

Η διαμάχη τους συνεχίστηκε και μετά απ΄ αυτό. Ο Williams έχει κάνει άπειρες δηλώσεις κατά του πρώην μάνατζερ με αποκορύφωμα ότι "είναι σπόρος του Σατανά". Έχει επίσης πει ότι "μπήκε στους Take That νομίζοντας ότι μπορεί να κάνει τα πάντα και έφυγε πιστεύοντας ότι δε μπορεί να κάνει τίποτα". Στο πρώτο του σόλο άλμπουμ, Rudebox, υπάρχουν στίχοι όπου περιγράφει πως θα του έβγαζε τα μάτια μ'ένα μαχαίρι.

Και ο Smith πάντως, έκανε τις δηλώσεις του, οι οποίες συνοψίζονταν στο εξής: υποστήριζε ότι ο Williams ήταν κατά βάθος gay και του ήταν αδύνατο να το παραδεχτεί-από εκεί πήγαζε όλη του η ανασφάλεια, η ιδιόρρυθμη συμπεριφορά και ο πειραματισμός με τα ναρκωτικά. Επίσης υποννοούσε ότι είχαν και μεταξύ τους σχέσεις. Who knows.

Μετά τη διάλυση, ο καθένας προσπάθησε να κάνει σόλο καριέρα αλλά όπως ξέρουμε, μόνο ο Robbie Williams τα κατάφερε. Αρκετά καλά τα πήγε και ο Gary Barlow που είχε το μουσικό ταλέντο αλλά όχι το αστέρι-έβγαλε έναν πετυχημένο δίσκο στην Αγγλία αλλά η εταιρία του στον δεύτερο τον παράτησε. Από τότε δουλεύει ως μουσικός παραγωγός.

Η δεκαετία που διανύουμε όμως ευνοεί τα reunion από την κόλαση, έτσι ήταν ζήτημα χρόνου να γίνει και για τους Take That. Τα αγόρια ξαναβρέθηκαν το 2005, εκτός του Robbie Williams, που δεν είχε λόγο να κοιτάξει πίσω του. Έβγαλαν μια συλλογή, το Never Forget, που περιείχε και ένα ακυκλοφόρητο κομμάτι από τις χρυσές εποχές. Παράλληλα γύρισαν κι ένα ντοκυμαντέρ στο οποίο μοιράστηκαν μαζί μας τις σκέψεις τους γύρω από τη διάλυσή τους και μας είπαν κάτω από ποια πέτρα ζούσαν τα προηγούμενα 10 χρόνια. Το 2006 έβγαλαν δίσκο που πούλησε 3 εκ. δίσκους, ενώ το single Patience έφτασε το Νο 1 στα UK Charts. Ο κόσμος έχει ανάγκη από νοσταλγία.

Στις 2 Δεκεμβρίου πρόκειται να κυκλοφορήσει το επόμενο άλμπουμ, με τίτλο Circus. Δε μπορώ παρά να σημειώσω με μεγάλη αναστάτωση ότι για την επόμενη μέρα έχει ανακοινωθεί η κυκλοφορία του επόμενου άλμπουμ της Britney με ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΙΤΛΟ. Oι Take That αρνούνται να αλλάξουν όνομα. Η Britney ούτε καν θα το ξέρει.

Το τι κάνει τελευταία ο Robbie, είναι πασίγνωστο. Ψάχνει εξωγήινους. Οπότε, μηδένα προ του τέλους μακάριζε.